جرمم!

این شعر نا قابلم، تقدیم به آنانیکه از ظلمت وطن،به خاطر پناهندگی،  جان های شیرینش را از دست دادند و میدهند.آنانیکه سالهاست در زندانهای تنگ و تاریک به سرمی برند. آنانیکه گوش،  بینی، ...  شان بریده می شوند.  آنانیکه صد ها سلی و لگد های  بیگانه ها را تحمل می کنند و کسانیکه بخاطر... بودنش هر دمی تحقیر و تمسخرمی شوند.

جرمم

چرا  من  همچو  یک  برگ  خزانم؟

که می لرزد زسردی روح و جانم

تنم خشک و سرم  زردست اینجا

تمسخر  می شوم، از این  نشانم

برم  هرگز  بهار و یا سمن  نیست

ز  شاخ   افتاده   و بی خود روانم

به هر درگه زنم  جایی برم نیست

همه    سرگشته و  بی   آشیانم

کسی  نبود   که   دستانم  بگیرد

هران   سویی   وزد  بادی، دوانم

وگر   چنگی  زنم   پای   درختی

همی  کوبد   لگد  ها  بر دهانم

همی دانی چرا"جرمم"چنان است؟

چو   من    پروردهء   افغان-ستانم

                                                                                          "مونس"

                                                                                     نومبر 2009 داکا

غروب!

*

**

****

******

در امتداد لحظه ها
 چی قدر خسته-خسته ام
چرا نمی توان نگفت
که دل به دل نه  بسته ام....
از آن دمی که در غروب ناکسی بمانده ام....
صدای دل به دست دل چی ظالمانه مرده است.!!!

******

****

**

*

باران!

  باران   ببار   بر   دل   غمگین  من  هزار

تا گل شود شگوفه و خوشبو شود بهار!

.....................................................

.....................................................

محو غصه و غم!

    مدتیست که از دنیای شعر به دورم؛
    اما باز هم درد به آن دنیا میکشاند:

هردم  بهار  نیست  که تو  یاد  آن کنی
هرجا انیس نیست که دردت بیان کنی

پس چاره ها  بسنج  و به دنیا بخند دل
تا آنکه محو غصه و غم زین جهان کنی

****
**
*

Let me ....

It is long days ....
that my heart says ....
let me express the feelings ....
But I never go .................... you might know;
the reason.....

تماشایت

تو  خلدستان  شهر   من  بیایم  کی تماشایت؟ 

شوم   غرق  تن  ناز    و   تبسم   زیر   لبهایت! 

 مرا  بگذار    تا    جانم   فدای   عشق  تو  گردد  

در آن لحظه که لبهایم همی بوسد سراپایت 

**** 

** 

*

تصویر جدایی

              چه یک  صحرای  خشک  آشنایست! 

        که هر سو سیل و موج بی  وفایست 

         ببین     صحرای     قلب     اشکبارم 

         سرا سر  پر   ز   تصویر   جداییست! 

**** 

** 

*